Team America XIII: Bryce Canyon
Hier zijn we al terug!
Na een koude nacht in Zion, hadden we maar een korte rit voor de boeg naar Bryce. Even inchecken op de camping, wandelschoentjes aantrekken en allemaal op de gratis shuttlebus naar het park…
We waren nog geen 5 minuten onderweg of de Jean was al foto’s aan het nemen door de ruiten. Bij aankomst in het park hadden we een panoramisch zicht op heel de canyon. Heel pakkend en dan voel je je toch wel even heel klein.
De grootte en diepte van de Canyon komt niet over op foto, dus aan alle thuisblijvers, spijtig dat jullie er niet bij waren! Al snel probeerde iedereen de meest origineelste foto te schieten. Vinny probeerde zelf de meest halsbrekende posities om een nieuwe profielfoto te krijgen.
Het was nummertje trekken om beurtelings op de foto te staan. Buiten Popo, die gewoon verder selfies nam.
We liepen verder op de rand van de Canyon en het viel ons op dat er nergens hekken stonden. Een leuke manier om aan ‘natural selection’ te doen bij de achterlijken en andere marginale speelvogels die zotte toeren uithalen om een ‘coole’ foto te nemen… Ahja wacht, klinkt bekend!
De pracht valt moeilijk te vatten in woorden, maar neem het van ons aan, elke keer dat je in de Canyon een blik werpt is het de moeite. Als je zelfs een beetje geluk hebt kan je er zelfs een arend spotten…en dat deden we, DRIE KEER !
Al snel was het een battle tussen Koen Paessens en Jean om de beste foto te hebben. Koen kon op het allerlaatste nippertje een foto nemen met de arend zijn vleugels helemaal gespreid, hij was de winnaar. En iedereen moest het ook weten natuurlijk.
‘s Avonds hadden we veel tijd om ons rustig klaar te maken. We gingen naar een Fast Food keten dat het concept van ‘Fast’ niet helemaal onder de knie had. De kwaliteit van de burgers was trouwens ook ondermaats. Na zoveel dagen burgers te eten vinden we van onszelf dat we het recht hebben om ons kenners te noemen. Om ons geld er dan uit te halen, gingen we dan 4 keer onze beker bijvullen, zo zijn we dan. Na een geslaagd kampvuur, mogelijk gemaakt door Koen Paessens en Vinny (9 jaar ervaring in de scouts), gingen we slapen.
Of dat dacht Camper 80’s toch. Na hun avontuur met het brandblusapparaat in LA, was het nu de propaantank dat tilt sloeg. Tweemaal werden we gewekt in het midden van de nacht. Na het uitdraaien van de propaan, konden we eindelijk verder slapen.
Of dat dacht Jean, die deze nacht moest slapen op de koude matras. Twee truien en een jogging, het maakte allemaal niet veel uit. Uit wanhoop ging hij ‘s nachts een warme douche pakken om de onderkoeling te bestrijden. Hij probeerde zelfs in de toiletten te slapen, to no avail… Als u het nog niet doorhad, het wordt hier héél koud ‘s nachts, vriezend kou zelfs. Dat hadden we eerlijk gezegd niet zien aankomen.
Dag 2 in Bryce Canyon begon met een stevig brunchke. Iedereen, buiten Jean, had uit kunnen slapen en alles verliep op een rustig tempo.
Tijdens de middag werkten we een stevige hike trail af op een snel tempo, wat leidde tot lof bij de Amerikanen. De burgers hebben ons duidelijk nog niet zóveel beïnvloed. Still got it.
In de late namiddag ben ik nu dit postje aan het schrijven. De boys zijn een plonske gaan doen in het zwembad en verder gaan we ons voorbereiden op onze nachtelijke tocht naar Death Valley, via Las Vegas. De drang is er om snel even een ‘power gokske’ te doen, maar de inkopen voor Death Valley zijn net iets belangrijker.
Ik denk er het mijne van (TSJING! TSJING!)
De volgende post zal wel even duren aangezien we naar niemandsland gaan. In de tussentijd mag u een kaarsje branden voor onze Campers!
Groetjes uit Bryce Canyon!