Team America XIII: Death Valley

We sluiten ons bezoekje af in Bryce Canyon door met z’n allen in één camper te kruipen en een drankspelletje te spelen. Door de voorbije koude nachten, lukt het ons een beetje om alle warmte te verzamelen.

Na een zeer korte nacht gaat de wekker voor Popo en Nick om half 3 ‘s ochtends.

Voor we echt van start gaan, stelen we nog snel even wat ijs uit het ijsmachine van een motel. Bonus!

Nick rijdt voor het eerst op kop met de GPS en moet duidelijk wennen aan de korte afslagen. Hij rijdt er maar liefst 2x op rij voorbij. Even stoppen voor een stevige koffie en we trekken verder de nacht in. Als chauffeur zie je soms af, maar je krijgt sommige ‘views’ dat de andere schone slapers niet krijgen. We rijden doorheen één van de mooiste gebergten tot nu toe terwijl het zonnetje komt piepen. Koen De Bock wordt juist op tijd wakker om mee te smullen van deze pracht.

Het zijn ook deze ritten, wanneer ik alleen ben, dat ik pas echt besef waar ik ben, met welke gasten ik op schok ben en hoe vlot het allemaal gaat. Gecombineerd met het prachtige landschap, gaat dit blogpostje nu de té zeemzoetigen toer op…

We rijden via Vegas en beseffen nu pas echt, hoe hard deze stad uit het niets is opgetrokken. We weerhouden ons om alles op rood te zetten, gooien onze tank vol en slagen onze voorraadkast in, in Walmart.

In Walmart scheppen we weer verbazing bij de werknemers. Waarom weet ik niet, maar het had vast iets met mijn koffie-geïnjecteerd huppeltje doorheen de winkel te maken.

We knallen door naar Death Valley waar onze eerste stop Dante’s View is. Onze eerste indruk van DV? Droog, heel droog. Als je ons had vertelt dat we op Mars waren, we hadden je steevast gelooft. Al zegt dat misschien meer over ons dan over Death Valley.

De rit naar Dante’s View is steil, Mount Ventoux-steil. We vrezen even voor onze camper, maar ons leukste lid van de bende trekt ons naar boven…

Wat een zicht!

Weeral slaagt de pracht van de natuur op onze adem en worden er een resem foto’s getrokken. De beruchte warmte waar ze ons voor waarschuwde valt best mee, d.w.z. Dat Vinny nog niet hélemaal vuurrood ziet.

Nadien was er Zabrinski Point, een uitkijk op een woestijnlandschap. U weet nu al wel wat ‘scenic points’ betekenen voor ons. Om ter origineelst uit de hoek komen met plaatsen en poses. Al goed is de omgeving zo spectaculair dat élke foto quasi perfect is.

Een kwartiertje later was het zover, vrezen voor de camper zijn leven. De weg naar Devils Golf Course voelde in onze camper harder aan dan de rollercoaster in Vegas. And that’s saying something… Uiteindelijk brengen de Koentjes ons wel veilig naar het eindpunt en likken we daar eens aan stenen…

Chapeau voor Camper 90’s by the way, die met “D-Devils-The Gates Are Open” aan kwam rijden met hun stereo volledig open. Dat hebben ze daar ook nog niet veel gezien denk ik.

Als kers op de hete taart was er Bathwater Basin, het laagste punt van het Noordelijk Halfrond. Een slordige 85,5 meter onder zeeniveau. Ideaal moment dachten wij om in het midden van de vlakte een eitje te bakken. Gewapend met pan en eieren ging Team America zelfzeker naar de open vlakte. Wat leidde tot spontane foto’s bij de andere toeristen. Spijtig genoeg faalde ons experiment. Vandaag was het niet zó warm in Death Valley, maar 45 graden. Onder het motto “proteïnen zijn proteïnen” slokte Nick dan maar het lauwe ei naar binnen.

Death Valley heeft enkele veraderlijk steile stukken, wat veel van onze camper vraagt. We kregen wat angstzweet (en gewoon zweet) als we naar onze fuel-teller zagen. Even raad vragen aan een enthousiaste parkranger en hij zei hoe we ons plan moesten aanpassen.

De vlotte sociale omgang hier zijn we al dik gewoon!

Wanneer we aankomen aan onze camping krijgen we direct verassend, goed nieuws. Er is een zwembad! We pluggen de airconditioning aan in onze camper en verkwisten verder geen tijd, afkoelen in het zwembad. Niet slecht voor een camping midden in de woestijn en waar je maar 6,25 dollar voor betaald. Dit alles mogelijk gemaakt natuurlijk door de PJ!

Wat later op de avond hopen we nog op een spectaculaire sterrenhemel en een goede nachtrust. Morgenvroeg de zonsopgang bekijken al rijdend naar Yosemite!

Yuuuw !