Team America XIII: Lift Off! San Francisco
Dag 1 – Vertrek
Na een zeer korte nacht was het zover! Een laatste check-up, kijken of we alles bijhebben en carpoolen richting Zaventem.
Inchecken is niet zomaar inchecken als je naar de USA gaat. Vragen over je bagage, over je intenties, dan nog je ID scannen, enz. Van al die vragen kregen we honger, waarna we richting vliegtuig vertrokken. We waren nog niet van de asfalt vertrokken of we hadden al problemen. Een ‘gehandicapte’ bomma zat op ons plaats. Na een zeer mooie acteerprestatie, kregen we onze plaatsen dan toch en waren we weg. We gaan dan ook richting Hollywood e!
De vlucht ging vrij snel voorbij en de eerste passen op US grondgebied waren in “The City of Brotherly Love”, tijd voor een vettige Philly Cheesesteak was er spijtig genoeg niet, tot grote teleurstelling van Nick. Vooraf dachten we dat we tijd over gingen hebben. Dit was echter helemaal niet waar…
Maak kennis met de Amerikaanse douane!
Ons vingerafdrukken hebben ze nu ook daar. Omdat we niet zeker waren of we eten kregen op de vlucht, stevende we direct af naar de Amerikaanse delicatessen. Pizza en diverse andere vettige ‘rolls’. Grappig dat overal de kcal bijstaan, spijtig dat niets onder de 500kcal was.
Ook de tweede vlucht ging vlug vooruit, al waren de eerste tekenen van jetlag aanwezig. Gegeeuw, slaperige hoofdjes en de PJ!
Bij aankomst werd Koen P nogmaals extra gecontroleerd. Wat de Amerikaanse douane hun probleem juist met de Koen is, is nog niet duidelijk, maar ze verdenken hem toch van ‘iets’. Dat Camper 90’s maar met 1 oog open slaapt!
Landen, bagage ophalen en uitzoeken hoe we ons hotel gaan bereiken! Wat hier opvalt is de gastvrijheid van de Amerikanen. Het is ook daarom dat we direct onze shuttlebus hadden naar het hotel!
Aan het hotel werden de kamers toegewezen en Nick en Popo besloten direct te gaan slapen. De rest ging het restaurant in het hotel uittesten met Caesar Salads, Cheeseburgers en Budweissers.
Na meer dan 24u wakker te zijn, was een goed bed en vaste nachtrust meer dan welkom…
Dag 2 – San Francisco
De vorige dag was er al afgesproken om op tijd wakker te worden zodat we San Francisco nog konden bezoeken. Een geslaagde ochtend bestaat niet zonder een koffie, dus werd er ‘en masse’ de gratis koffie van het hotel geconsumeerd. Al leek het meer op zwart, gesuikerd water.
Omdat we met onze bagage zaten en pas een camper in de namiddag hadden, moest er een oplossing worden gezocht. Tijd voor de Communicatiewetenschapper om zijn skills te tonen. Na een praatje met een vriendelijke medewerker en onze situatie uitgelegd te hebben, toonde de man begrip en mochten we de koffers daar opbergen. Het typeert de Amerikanen wel, gastvrijheid, vriendelijk en heel sociaal,…
Nadien gebruikten we het superstipte, gemakkelijke en verzorgde openbaar transport naar hartje San Francisco. Als een toerist dit zou doen in België, zou hij/zij zich doodgeërgerd hebben aan alle imperfecties.
We zouden onszelf niet zijn, zonder enige rariteiten mee te maken. Dit gezegd zijnde, ging onze eerste fascinatie van een grote Amerikaanse stad naar het openbaar toilet, waar we wel een kwartier doorbrachten.
Nadien wandelde we naar Pier 39, waar de fotocamera’s voor het eerst echt getest werden. Dit bracht ook de creatieve fotograaf in ons boven.
Nadat we Pier 39 waren doorgelopen, konden we de zeeleeuwen horen brullen. Tevens zagen we voor het eerst Alcatraz en de Golden Gate Bridge in de mistige verte.
Na een Amerikaans ontbijt te verorberen, gingen we een kijkje nemen in een collegeshop wat de gemoed de grond induwde. Het besef dat we hier in 5 minuten 500 dollars kunnen spenderen werd ons allemaal eventjes teveel. Buiten voor PJ die rustig een petje kocht.
Daarna richting Chinatown, waar Nick eindelijk een Spongebob Squatpants t-shirt vond in zijn maat! Chinatown in San Francisco is een van de grootste in de US En dat merkten we. Via Financial District en zijn talloze buildings gingen we terug naar de tram. Vooraleer we ondergronds gingen, moest er nog een groepsfoto worden gekiekt. Deze bracht een glimlach op de gezichten van de businesspeople on break.
Voor de camper op te halen moesten we naar Fremont. Een niet-toeristisch deel van de US, maar nog steeds vriendelijke mensen. De buschauffeur dat ons probleemloos hielp naar onze bestemming en het highschool meisje dat spontaan begon te praten dienen als bewijs.
op een 100 meter afstand van het verhuurbedrijf, zijn we er toch in geslaagd om drie keer verloren te lopen. Echte helden zijn we!
Na een korte introductie, leesde Camper 80’s verantwoordelijk de handleiding en camper 90’s speelde UNO. No further comment…
Uiteindelijk konden we vertrekken, Popo en Nick waren de eerste twee die de kartonnen, mobiele villa’s mochten besturen. De GPS en walkietalkies zaten ja’mer genoeg nog in de koffer! Zoals ik zei, we zijn helden…
Eerste indrukken van camper? Log, onvoorspelbaar stuurgedrag, loeiharde vering, in Koen De Bock zijn fantastische samenvatting “Wobbly”. Achja, het went wel!
Camper 80’s pakte zijn verantwoordelijkheid en probeerde het hotel te vinden. Mede door zijn fantastische crew kon Nick het hotel verbazend vlot vinden. Nu nog een camping? Met behulp van de telefoon van het hotel probeerden we enkele nummers, tevergeefs! Het nummersysteem bleek zo ingewikkeld dat we op de duur de lobby van ons eigen hotel aan de lijn hangen. Helden, nogmaals!
Geen camping dus! Al goed had PJ een adres. We vertrokken met goede hoop, maar spijtig genoeg kwamen we op camping ‘White Trash’ dat ons probeerde af te zetten. Dan maar de dichtsbijzijnde grote parking als slaapplaats. Na tien minuten geparkeerd te staan, merkte Imler echter een klein detail op twintig meter van de camper. Daar stond namelijk een politiebureau! Onder het motto ‘politie, je vriend’, gingen we vragen wat we moesten doen. De vriendelijke ‘copper’ zei ons, ons vijftien meter te verplaatsen and that’s it! Er kon zelfs een polleke van af! Toch wel andere toestanden dan op “Cops”…
Recht de slaapzak in, douchen is toch overrated!
Volgende post is Big Sur en LA!
See ya!